فرزندپروری یک هنر است

دکتر فریبا قلعه نوی- مشاور کودک و نوجوان

با دادن زدن کودک چگونه برخورد کنیم؟

هنگامی که کودک شما با صدای بلند چیزی را از شما درخواست می‌کند متقابلا شما با صدای بلند با او حرف نزنید.

صداها را رنگ‌بندی کنید:

صدای آرام: آبی

صدای بلند: قرمز

مثلا بگویید: “این صدای بلند قرمز است و من به صداهای قرمز جواب نمی‌دهم” یا این‌که “آفرین! الان این صدا آبی شد و من جواب می‌دهم.” به یاد داشته باشید که لحن شما باید آرام باشد تا کودک با آرامش حرف زدن را یاد بگیرد.

کودکان با فریاد تربیت نمی‌شوند، تنها می‌شکنند!!!

تنبیه کلامی سمی است در مسیر تربیت فرزندان

بهترین تنبیه، در قبال خطاهای عمدی کودک، تنبیه رفتاری است که از طریق محرومیت به وجود می‌آید، اما معمولا والدین تنبیه کلامی که ساده‌ترین و اشتباه‌ترین راه است را انتخاب می‌کنند.

ممکن است کودک کاری را از روی سهل‌انگاری انجام دهد اما عکس‌العمل والدین به گونه‌ای باشد که گویی وی به عمد اقدام نادرستی را انجام داده است، بنابراین والدین باید نسبت به رفتارهای غلط کودکان یک تقسیم‌بندی داشته باشند.

برخی از والدین از نصیحت کردن استفاده می‌کنند که یک سم در تربیت است و شماری دیگر از طریق صحبت‌های منفی، سرزنش، مقایسه و متلک انداختن تلاش می‌کنند فرزند خود را تنبیه کنند که در هر دو صورت عواقب بسیار بدی در بزرگ‌سالی برای فرد به دنبال خواهد داشت. اگر فرزندتان به حرف شما گوش نمی‌دهد و مجبور هستید بارها چیزی را از او بخواهید و بالاخره مجبور می‌شوید تنبیهش کنید و داد بزنید، این بدان معناست که اشکال تربیتی از شماست.

کودک به خاطر آسیبی که دیده است از خودش بدش می‌آید و ترجیح می‌دهد با شما بجنگد و آخرش هم تنبیه شود. بسیاری از پدر مادرها تربیت را به مثابه فرماندهی می‌دانند اما این یک باور ناصحیح و خطرناک است. زمانی که ما در موارد جزئی و کم اهمیت به حرف کودک خود گوش می‌دهیم او یاد می‌گیرد که در مسائل مهم با ما مشورت کند و به هنگام صحبت با او به ما توجه می‌کند.

برای مشاهده متن کامل فایل را دانلود کنید.