یافته تحقیقات گروهی از محققان سوئدی نشان میدهد زنان میانسالی که از تناسباندام برخوردارند و ورزش میکنند تا ۹۰ درصد کمتر به بیماری دمانس (زوال عقل) مبتلا میشوند.
به گزارش سایک نیوز و به نقل از ایرنا، دکتر اینگمار اسکوج/Dr. Ingmar Skoog محقق ارشد این مطالعه و رئیس مرکز سالمندی و سلامت دانشگاه گوتنبرگ سوئد در این مورد گفت: حفظ تناسباندام با ورزش و داشتن رژیم غذایی سالم میتواند میزان خطر ابتلا به بیماری دمانس را در سالمندی کاهش دهد. همچنین در کاهش احتمال ابتلا به دیگر بیماریها و اختلالات مانند بیماریهای قلبی نیز مؤثر است. وی در این مورد که ورزش چطور میتواند بهسلامت مغز کمک کند، گفت: تناسباندام و ورزش برای رگها خوب است، عوامل قلبی و عروقی ارتباط مستقیمی با ابتلا به بیماری دمانس و بیماریهای شبیه آن مانند آلزایمر دارند. غیرازاین ورزش بیشتر و تناسب بهتر فیزیکی تأثیر مستقیمی بر سلولهای عصبی بر مغز دارد.
جیمز هندریکس/James Hendrix رئیس بخش ابتکارات علمی جهانی در انجمن آلزایمر نیز با این یافته موافق است که تناسب فیزیکی برای رگها و عروق قلب خوب است. وی در این مورد گفت: مدتهاست در مورد ارتباط مغز و قلب بحث و بررسی میکنیم، اگر فردی رگهای خوب و باقابلیت اکسیژنرسانی بالا داشته باشد، اندامها سالمتر هستند و مغز نیز بهعنوان یک اندام از این قاعده مستثنی نیست.
محققان سوئدی گروهی متشکل از ۲۰۰ زن بین ۳۸ تا ۶۰ ساله را در سال ۱۹۶۸ تحت نظر گرفتند و از آنها خواستند تا وقتی به مرز خستگی و اوج توانایی قلبی و عروقی برسند دوچرخهسواری کنند. از این تعداد ۴۰ زن ازنظر بدنی متناسب بودند و ۹۲ زن در سطح متوسط قرار داشتند. همچنین ۴۹ زن در دستهبندی تناسباندام پایین قرار میگرفتند، بعضی از زنان به این دلیل در دستهبندی یادشده قرار گرفتند که نمیتوانستند آزمایش را به دلیل افزایش شدید فشارخون، درد قفسه سینه یا دیگر مشکلات تا انتها ادامه دهند. گروه محققان طی ۴۴ سال بعد از آزمایش زنان را به لحاظ کاهش حافظه یا تجزیهوتحلیل فکری مرتبط با دمانس زیر نظر داشتند. یافتههای آنها نشان داد تنها ۵ درصد از زنانی که تناسباندام داشتند و توانستند آزمایش فیزیکی را تا انتها انجام دهند، در سالمندی به دمانس مبتلا شدند. ۲۵ درصد از افراد در دستهبندی تناسباندام متوسط دمانس گرفتند و ۳۲ درصد از آخرین ردهبندی یعنی افراد با تناسب بدنی ضعیف نیز به این بیماری مبتلا شدند، ۴۵ درصد از کسانی که نتوانستند آزمایش را تا انتها بروند نیز در این سالها گرفتار بیماریهای مرتبط مغزی شدند.
اسکوج میگوید: اما این مطالعه درواقع مطالعهای درباره علت و معلول بیماری نبود و رابطه این بیماری و تناسباندام را نشان داد. سؤال این است که اگر فردی در دهه ۵۰ یا ۶۰ زندگی خود به ورزش رو آورد بازهم بهسلامت مغز خود کمک کرده است؟ وی میگوید بااینکه تأثیر ورزش در این سالها کاهش مییابد اما بازهم مؤثر خواهد بود. هندریکس میافزاید: تمرین بدنی حتی برای فردی که به دمانس مبتلاست مفید است. بیماری آلزایمر تنها یک بیماری مرتبط با حافظه نیست. دلایل علمی خوبی وجود دارد که دیگر نشانگان آن مانند اضطراب در صورت فعال بودن فرد مبتلا بهتر مدیریت میشوند، حتی خود من وقتی ورزش میکنم بهتر میخوابم. وی گفت: البته اگر در میانسالی یا سالمندی ورزش را آغاز کردهاید، بهتر است در مورد چندوچون تمرینها با پزشک خود مشورت کنید؛ اما بهطورکلی هرگز برای شروع شیوه زندگی درست مبتنی بر ورزش خیلی دیر یا خیلی زود نیست. یافتههای این تحقیق در نشریه عصبشناسی / Neurology به چاپ رسیده است.
دیدگاه کاربران