اگه موقع پوست کندنش گریه کنم اشکالی نداره؟!
پسرکم با پیازی در دست با لحنی جدی و منتظر پرسید
بی درنگ گفتم پسرم اگر هم بخوای نمیتونی جلوی اشکهاتو بگیری و این هیچ اشکالی نداره!
پرسید: حتی اگر چشمها و بینی ام قرمز بشن و بقیه ببینند؟!
گفتم اصلا هیچ اشکالی نداره!
گفت: آخه من مَردم!
گفتم: گاهی مَردی به اینه که اگه دردت گرفت اگه خیلی دردت گرفت شجاعت گریه کردن رو داشته باشی حتی جلوی دیگران!
و گمان میکنم درون همهی ما دختر بچه یا پسر بچه ی اندوهناکی زندگی میکند که سالیان سال با حبس احساسات و بروز ندادن به هنگامشون ایجاد شده اند.
ترس از قضاوت دیگران، ترس از ضعیف جلوه کردن، یا به اندازهی کافی قوی نبودن، نگرانی از کوچک شمردن عامل اندوه توسط دیگران و هزار و یک ترس دیگر، اندوه بر اندوهِ دل دختربچه و پسر بچهی غمگینِ سر در گریبان بردهی درونمان افزوده تا جائی که روزی بی طاقت میشود و به کوچکترین تلنگر از درونمان عصیان میکند. این هیجان فرو خورده، به گاه عصیان شکلهای مختلفی میگیرد گاهی شکلِ خشمِ بی تناسب با واقعه یا گریه ناگهانی به بهانهای ناچیز یا فریادی تعجب برانگیز یا...
بروز منصفانه و به هنگام احساسات و هیجانات حق ماست و تنها خط قرمزش آسیب رساندن به دیگران است.
همان مهمی که تمام تلاشم را خواهم کرد تا به کودکانم (و پیش از آنها به خودم) یاد آور شوم وبیاموزم.
و فضای امن بروز احساسات را برایشان فراهم آورم چه اینکه این دومی شاید حتی از اولی مهمتر باشد.
دیدگاه کاربران